ME/CVS, fibromyalgie en spasmofilie
Bij Chronische Vermoeidheid ben je eigenlijk de hele dag moe en ga je gebukt onder een groot scala aan symptomen. De activiteiten die je normaal gewoon even doet, veroorzaken nu een extreme moeheid en het vraagt dagen van rust om te herstellen. Ook mentale taken worden erg belastend.
In het verleden werd bij Chronische Vermoeidheid vaak gedacht aan simulanten en hypochonders, maar daar is gelukkig verandering in gekomen.
In 1992 is CVS als ziekte erkend door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Maar ondanks dat wordt de diagnose CVS niet door alle artsen geaccepteerd, omdat er geen laboratoriumonderzoek is waarmee de ziekte kan worden aangetoond.
ME/CVS komt het meest voor in de leeftijdscategorie 20 tot 40 jaar, maar kan ook al voorkomen bij kinderen en tieners. Het is geen zeldzame ziekte. Naar schatting zijn er in Nederland ongeveer 60.000 patiënten. CVS treedt bij de meeste patiënten acuut op na een ernstige virusinfectie zoals griep of de ziekte van Pfeiffer, na een operatie, een fysiek of psychisch trauma. In andere gevallen is er geen duidelijke aanleiding en ontwikkelt de ziekte zich heel geleidelijk. Patiënten omschrijven de ziekte zelf vaak alsof ze dag in dag uit een zware griep hebben.
Veel mensen met chronische vermoeidheid hebben ook last van fibromyalgie en/of spasmofilie.
Hoe kan buteyko ademhalingstherapie helpen
Dr. Konstantin Buteyko had geconstateerd dat chronische zieke mensen één ding gemeen hebben: een te laag kooldioxide concentratie in het menselijk lichaam. Kooldioxide wordt aangemaakt door het lichaam en is een product van de verbrandingsprocessen. Via de ademhaling wordt overtollig kooldioxide uit het lichaam afgevoerd.
In het algemeen wordt aangenomen dat kooldioxide een afvalstof is, maar dit is niet waar. Het fysiologisch overtollige deel kooldioxide wordt afgevoerd via de ademhaling, het rest deel (40 mm Hg) is in het lichaam nodig ter ondersteuning van de fysiologische processen. De hoogte van de kooldioxide concentratie bepaalt de mate van ademen en de mate van ademen heeft weer invloed op de hoogte van de kooldioxide concentratie.
Hoe meer we ademen, hoe lager het kooldioxide gehalte. Hoe lager het kooldioxide gehalte, hoe meer we gaan ademen.
We komen in een negatieve spiraal terecht, die alleen via de ademhaling te doorbreken is.
De hoogte van de kooldioxide concentratie bepaalt de zuurgraad. Kooldioxide is een zuur. Als we te veel kooldioxide uitademen, wordt het arterieel bloed te alkalisch (basisch) en gaat het lichaam in een bufferreactie om dit op te heffen.
Dit kan de volgende gevolgen hebben:
- Het lichaam gaat meer HCO3- (een base) en H2 (een zuur) aanmaken. De HCO3- wordt uit geplast, waarbij de H2 (zuur) overblijft waardoor het bloed weer wat minder basisch wordt.
- De HCO3- is een negatief ion. Als dit wordt uitgescheiden via de nieren neemt het positieve ionen mee, zoals vitamine en mineralen. Het veroorzaakt op deze manier een te kort van vitamine en mineralen in het lichaam. Dit is lastig aan te vullen met voedingssupplementen omdat het merendeel dus weer in de WC belandt.
- De hoogte van het kooldioxide gehalte bepaalt de mate van zuurstofafgifte vanuit het bloed naar de lichaamscellen, organen, hersenen, ... De zuurstof komt grofweg gezegd in twee fases in het het lichaam terecht. De eerste fase is dat het zuurstofje na het inademen in de longen, via de longblaasjes wordt opgenomen in het bloed doordat het zich koppelt aan een hemoglobine deeltje. 21% van de ingeademde zuurstof wordt opgenomen door het bloed. De tweede stap is dat het bloed met de zuurstofjes het lichaam in wordt getransporteerd. Vervolgens wordt het onder invloed van de hoogte van het kooldioxide gehalte losgelaten op de plaatsen waar dat nodig is. Hoe hoger het kooldioxide gehalte hoe makkelijker de zuurstofjes loslaten van het hemoglobine deeltje. Dit heet het Bohr-effect.
Kort samengevat: een tekort aan kooldioxide zorgt dat er minder zuurstof naar de lichaamscellen gaan, het verstoort het zuur-base evenwicht in het lichaam en daardoor de optimale werking van biochemische processen. Het zorgt voor verzuring van het lichaam, een te kort aan mineralen en vitaminen, en het verstoort de hormoonhuishouding en de stofwisseling. Het spant de spieren, maakt het zenuwstelsel sensitiever en verlaagt je verwerkingscapaciteit waardoor meer dingen als stress worden ervaren.
De ademhaling heeft een hele directe invloed op het kooldioxide gehalte en daardoor ook op de zuurgraad (pH) van het bloed. De mate van ademen is dus het meest bepalend voor de mate van onze gezondheid.